Koh Chang
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
31 Juli 2016 | Thailand, Trat
Vrijdag was een lange dag...
In het hotel werd ons donderdag verteld dat we om half zes zouden worden opgehaald, omdat de bus van 8 uur niet ging, vol was, of iets anders, dat was niet helemaal duidelijk.
De reis verliep in twee delen: met een grote bus (45 personen) naar de grens en vandaar (dachten we) met een andere bus naar Koh Chang. In grote lijnen verliep het ook zo. Om half elf waren we bij de grens. Daar moet je de bus uit, je bagage pakken en wandelend de grens over. We hadden een sticker, met KC erop voor Koh Chang, op onze shirts geplakt gekregen.
Door de douane (voor de 3e keer deze vakantie Thailand in met een visum!), wat wel een uur wachten inhield. Misschien ook meer. Daarna doorlopen over de grens en Thailand in. Daar werden we opgewacht door iemand die de stickers in de gaten hield. We werden met een hele groep anderen een klein busje ingeloodst en een kilometer of vijf verder gebracht.
Daar werden we verondersteld te lunchen. Later begrepen we dat het een verzamelpunt was, waar reizigers naar dezelfde bestemming (Bangkok, Koh Chang, Pattaya) uiteindelijk in een bus of busje worden gezet en dan verder reizen.
Zo gebeurde het ook. Na een uur of twee, drie verscheen er toch nog onverwacht een busje met chauffeur, die acht personen bij elkaar zocht. Rond drie-en waren we pas weer op weg...
De chauffeur (Nong, hij noemde zichzelf 'Mr. Crazy') rijdt dit stuk meerdere keren per week, al 20 jaar lang. Dat had voordelen: hij kende bijvoorbeeld iedere bocht, ieder gat in de weg. Maar ook nadelen: hij kon blindelings de route rijden en dat leek hij ook te doen. Om het voor hemzelf interessant te maken probeerde hij een recordtijd te realiseren om zo de ferry van 5 uur te halen. Hij haalde dan ook de vreemdste capriolen uit: met 120 km per uur 2 meter achter auto's rijden, inhalen bij een blinde bocht, je kent het wel. Net of je bij Max Verstappen in de auto zit! Spannend hoor...
Uiteindelijk ging het allemaal goed, we bleven er wel goed wakker bij, af en toe met een brok in de keel!
We waren ook op tijd bij de ferry. Helaas bleek dat de ferry vol was - en dat we pas een uur later mee konden. Ach ja.
Al met al waren we om een uur of half acht op het eiland en bij het hotel. Daar stond gelukkig alles klaar! Snel ingecheckt en een maaltijd gebruikt.
We rolden daarna echt ons bed in en sliepen in één ruk door!
Het is hier heel rustig, genoeg tijd om de foto's erbij te zoeken en op deze site te zetten. Later meer!
In het hotel werd ons donderdag verteld dat we om half zes zouden worden opgehaald, omdat de bus van 8 uur niet ging, vol was, of iets anders, dat was niet helemaal duidelijk.
De reis verliep in twee delen: met een grote bus (45 personen) naar de grens en vandaar (dachten we) met een andere bus naar Koh Chang. In grote lijnen verliep het ook zo. Om half elf waren we bij de grens. Daar moet je de bus uit, je bagage pakken en wandelend de grens over. We hadden een sticker, met KC erop voor Koh Chang, op onze shirts geplakt gekregen.
Door de douane (voor de 3e keer deze vakantie Thailand in met een visum!), wat wel een uur wachten inhield. Misschien ook meer. Daarna doorlopen over de grens en Thailand in. Daar werden we opgewacht door iemand die de stickers in de gaten hield. We werden met een hele groep anderen een klein busje ingeloodst en een kilometer of vijf verder gebracht.
Daar werden we verondersteld te lunchen. Later begrepen we dat het een verzamelpunt was, waar reizigers naar dezelfde bestemming (Bangkok, Koh Chang, Pattaya) uiteindelijk in een bus of busje worden gezet en dan verder reizen.
Zo gebeurde het ook. Na een uur of twee, drie verscheen er toch nog onverwacht een busje met chauffeur, die acht personen bij elkaar zocht. Rond drie-en waren we pas weer op weg...
De chauffeur (Nong, hij noemde zichzelf 'Mr. Crazy') rijdt dit stuk meerdere keren per week, al 20 jaar lang. Dat had voordelen: hij kende bijvoorbeeld iedere bocht, ieder gat in de weg. Maar ook nadelen: hij kon blindelings de route rijden en dat leek hij ook te doen. Om het voor hemzelf interessant te maken probeerde hij een recordtijd te realiseren om zo de ferry van 5 uur te halen. Hij haalde dan ook de vreemdste capriolen uit: met 120 km per uur 2 meter achter auto's rijden, inhalen bij een blinde bocht, je kent het wel. Net of je bij Max Verstappen in de auto zit! Spannend hoor...
Uiteindelijk ging het allemaal goed, we bleven er wel goed wakker bij, af en toe met een brok in de keel!
We waren ook op tijd bij de ferry. Helaas bleek dat de ferry vol was - en dat we pas een uur later mee konden. Ach ja.
Al met al waren we om een uur of half acht op het eiland en bij het hotel. Daar stond gelukkig alles klaar! Snel ingecheckt en een maaltijd gebruikt.
We rolden daarna echt ons bed in en sliepen in één ruk door!
Het is hier heel rustig, genoeg tijd om de foto's erbij te zoeken en op deze site te zetten. Later meer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
