In Laos! Paksong ..

Gisteren vrij vroeg weg uit het resort. In een restaurant een ontbijtje gegeten, lekkere eitjes.
Toen gebeurde er iets vervelends: Ede ontplofte haast en werd echt heel, heel boos op haar vriendin, die de reis mee had helpen organiseren. Wij misten de finesse natuurlijk totaal, zo goed is ons Thais niet...
Pas achteraf is dat via John duidelijk geworden. De vriendin had commissie gekregen van het resort en verdiend aan de situatie. Ook voor het regelen van de bus...
Ede vond dat schandalig, dat doe je niet bij vrienden, het was niet de afspraak. Er werden grote woorden gebruikt: verraad, achterbaks, nooit meer, einde vriendschap! Ter plekke werd de vriendin dan ook de toegang tot de bus ontzegd.
Nodeloos te vermelden dat we ons hier ongemakkelijk bij voelden. Thaise mensen worden zelden boos, het niet tonen van emotie wordt als een deugd gezien (een koel hart: Ja yen yen). Ongemakkelijk, maar ook schuldig: zonder ons was dit niet gebeurd. Dat gevoel kwam omhoog... Maar ook het gevoel aanwezig te zijn bij een opgevoerd Shakespeare stuk, compleet met alle diepe emoties die daarbij horen.

Na het ontbijt naar de grens gereden, in een bus waar de sfeer nu veel meer ontspannen was.
De grens is hier echt 'dicht'. Eerst Thailand uit, dan wandelen door een stukje niemandsland en vervolgens door de immigratie Laos in. Al met al duurde dat wel een uur of meer.
Eenmaal in Laos ontstond onduidelijkheid: de chauffeur van het busje drong aan op een verplichte Laotiaanse gids. Zonder gids zou hij zelf aansprakelijk zijn voor ongelukken, kosten, etc.
Uiteindelijk (na zo'n twee uur overleggen en over en weer telefoneren!) werd toch besloten een gids te nemen. Die hebben we daarna in Champassak in Laos opgehaald. Een aardige jongen (net als Jelle 19 jaar oud), genaamd Khun King.

Laat op de middag bij een waterval geweest en heerlijk gegeten. (ZDF) Daarna door naar Paksong, naar een wat beter hotel... Nu wel warm water, een werkend toilet, een functionerende TV en een niet instortend bed... Dat had John namelijk allemaal meegemaakt de nacht ervoor.
's Avonds opnieuw heerlijk gegeten, Indiaas dit keer. Waarom Indiaas? Dat was wat de kok kon maken, de hoofdkok was in Ubon voor het festival! Meer keuze was er dus niet!

Ede was duidelijk opgelucht en in een uitgelaten sfeer. Veel plezier gehad en een biertje gedronken. Later meer!